حقیقت وحـی ازجمله موضوعاتی است که در ادیان آسمانی جایگاه خاصی دارد. در این میان عارفان، فیلسوفان و متکلمان در ادیانی همچون اسلام و مسیحیت در برهه‌های مختلف در تحلیل حقیقت وحی اهتمام داشته‌اند. با توجـه به اهـمیت این موضـوع و همچنین شبهات و پرسش‌ها در این خصوص هنوز هم اندیشمندان بدین مهم می‌پردازند.
یکی از ضرورت‌های موجود بازخوانی و تحلیل نظرات حکما و عرفا و متکلمان اسلامی در این خصوص است؛ چراکه وجود برخی عبارات در متون اندیشمندان اسلامی موجب سوءتفاهم را فراهم آورده و برخـی روشنفکـرها این عبارات را دستمـایه قرار داده و با استناد به متون فلسفه و عرفانی، به‌زعم خویش در مقام نقد حقیقت وحی برآمده‌اند.
رویکـرد اصـلی کتـاب، رویکـردی فلسفـی اسـت. امـا به اقتضـاء برخی موضوعـات، به رویکردهای کلامی و عرفانی عنایت شـده است.
هدف محقق محتـرم آن است که با رویکردی جامع‌نگر، ساحت‌های معرفتی مختلف را در کنـار هم قرار داده و دریک روش دیالکتیکی به گفت‌وگوی انتقادی بپردازند.
این رونـد دیالکتیکی، کتاب را به روش تحلیلی ـ تطبیقی فراخوانده است.
به دنبال همین روش است که در طی فصول مختلف، هم به شکل تدریجـی و هــم در فصـل نهایی و جمع‌بندی، مبانی و ادلـه اندیشمندان مختلف موردنقد و بررسی قرار می‌گیرند و نهایتاً با روش تلفیقی، پوسته‌ها و هسته‌های نظرات و دیدگاه‌های مختلف از یکدیگر متمایز می‌شوند، تا وفاق و خلاف آن‌ها مشخص شود و نظر نهایی امکان تحقق بیابد.