دکتر غلامرضا اعوانی
دکتر غلامرضا اَعوانی (۱۳۲۱ – تاکنون) فیلسوف و استاد گروه فلسفه دانشگاه شهید بهشتی و از اساتید مدرسه‌عالی و دانشگاه شهید مطهری (ره) بوده است. او چهره ماندگار سال ۱۳۸۲، عضو پیوسته فرهنگستان علوم، رئیس انجمن حکمت و فلسفه ایران و رئیس سابق مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران می‌باشد.
وی در کودکی به مدرسه علاء‌الدوله رفت و دوران ابتدایى به سبک جدید را پشت سر گذاشت. اعوانى در دبیرستان به تحصیل در رشته ادبى پرداخت و درعین‌حال از مطالعه دروس دینى نیز غافل نبود.
در سال ۱۳۴۰ با اخذ مدرک دیپلم دبیرستان، به دلیل کسب رتبه ممتازى از دانشگاه آمریکایى بیروت بورس دریافت کرد و به آن دانشگاه رفت و در دوران تحصیل به فلسفه اسلامى علاقه‌مند شد
اعوانى پس از بازگشت به ایران در آزمون فوق‌لیسانس دانشگاه تهران پذیرفته شد و تز خود را با عنوان «وجودشناسى از دیدگاه کانت و ملأ صدرا» نوشت.
پس از خاتمه در سال ۱۳۴۷ در آزمون دکتراى همین دانشگاه شرکت کرد و در سال ۱۳۵۵ از رساله خود با عنوان «عقل و نفس در فلسفه افلوطین و تأثیر آن در فیلسوفان مسلمان و خاصه حکمت اشراق» دفاع کرد.
دکتر اعوانى در تهران، علاوه بر تحصیلات رسمى و دانشگاهى، نزد علمایى چون آقاى محمدى، آقاى محمدرضا قمشه‌اى و مرحوم جلوه، درس‌هایى را به سبک قدیم، آموخت. همچنین در «انجمن فلسفه ایران» که هم‌اکنون «مؤسسه پژوهشى حکمت و فلسفه ایران» نام دارد، در محضر پروفسور ایزوتسو و پروفسور هانرى کوربن، شاگردى کرد.
وى در سال ۱۳۴۹ در دانشگاه شهید بهشتى به تدریس فلسفه مشغول شد و از سال ۱۳۶۳ ریاست انجمن حکمت و فلسفه را بر عهده گرفت. دکتر غلامرضا اعوانى بر زبان‌هاى انگلیسى، عربى، فرانسوى مسلط است و با زبان‌هاى یونانى، لاتین قدیم و آلمانى آشنایى دارد.
وی تأثیر به سزایی در شکل‌گیری و پویایی روند فلسفه جویی و نیز تسریع در فرایند رشد و گسترش فلسفه ایرانی در دوران اخیر داشته است. دکتر اعوانی یکی از نظریه‌پردازان قبل و بعد از انقلاب اسلامی است که در کنار دکتر بهشتی و دکتر حبیبی، از پایه‌گذاران اندیشه حاکمیت جمهوری اسلامی بوده است.